Początkowo pojawienie się przędzy teksturowanej miało na celu jedynie zwiększenie objętości włókna poprzez zmianę właściwości geometrycznych materiałów włóknistych, takich jak bawełna i cienka wełna, tak aby produkty miały właściwości pulchne i ciepłe. Dzięki różnym procesom odkształcania przędza z włókien ciągłych pokonuje wady przędzy z włókien ciągłych, ma wiele cech przędzy odcinkowej (takich jak rozszerzalność i zatrzymywanie ciepła), zmniejsza inwestycje i koszty, poprawia jakość produktu i wydajność produkcji oraz rozszerza zastosowanie przędzy z włókien ciągłych.
Już w latach trzydziestych XX wieku amerykańska firma produkująca dywany Smith & Sons zastosowała technologię dławnic, aby poprawić skuteczność zagniatania wełny południowoamerykańskiej.
W 1932 r. Heberlein ze Szwajcarii wynalazł metodę przetwarzania odkształcenia przędzy ze sztucznego jedwabiu i uzyskał pierwszy patent na odkształcenie w celu zagniatania sztucznego jedwabiu (zastosowany w 1932 r. i nazwany nigrila, nazwa handlowa). W latach czterdziestych XX wieku wraz z przemysłową produkcją i zastosowaniem termoplastycznych włókien
syntetycznych (nylon i poliester), szybko rozwinęły się przędze modyfikowane. Ponieważ włókno syntetyczne jest termoplastyczne, jego włókno może zmieniać strukturę układu makrocząsteczek we włóknie poprzez „ustawianie ciepła odkształcenia” pod działaniem mechanicznym i kontrolować proces utwardzania pod wpływem ciepła, aby uzyskać odkształconą przędzę z idealnym efektem zwijania.
W latach pięćdziesiątych firmy w Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych i Japonii stosowały proces wsadowy skręcania, stabilizacji termicznej i nieskręcania włókien poliamidowych (metoda klasyczna). Metodę tę można przeprowadzić na dowolnym sprzęcie skręcającym za pomocą „parowca”. Wady: wiele procesów, wysoki koszt i niska produktywność.
Następnie brytyjska firma Celanise zaproponowała dwuetapową metodę przetwarzania deformacji i jednoetapową metodę przetwarzania deformacji metodą fałszywego skrętu. (tekstura fałszywego skrętu), która została wyprodukowana na skalę przemysłową w latach pięćdziesiątych XX wieku i stopniowo zastępowała klasyczną, trzyetapową metodę obróbki deformacyjnej. Charakteryzuje się krótkim procesem, niskim kosztem i jednoetapową realizacją.
Przędza teksturowana poliamidowa wyprodukowana przez firmę Toray w Japonii w 1951 roku metodą teksturowania fałszywego skrętu, nazwa handlowa: nylon wełniany.
W 1958 roku brytyjska firma zajmująca się przędzeniem nylonu opracowała sztuczny skręcacz cierny, a firma Hoburn opracowała pierwszą maszynę do przędzy teksturowanej z fałszywym skrętem ciernym.
W 1959 roku brytyjska firma Imperial Chemical Company wyprodukowała przędzę teksturowaną o fałszywym skręcie (poli (acyl) o dużej objętości i niskiej rozciągliwości, stosując wtórne utrwalanie cieplne (skrzynka). Firma DuPont ze Stanów Zjednoczonych była pionierem metody przetwarzania modyfikacji powietrzem, głównie medium przetwarzającego
, przędze grube i specjalne do wyrobu tkanin dekoracyjnych i dywanów.